شما ای خاطرات کهنه و پوسیده و در هم ز من امشب چه می خواهید؟

ز من امشب که میمیرم یکه و تنها چه می خواهید؟

نمی خواهم پدر بر هم زند چشمان بازم را.

نمی خواهم ببیند مادرم جان کندم را.

نامه ای نوشتم که اگر افتد به دست خواهرم،

از دل کشد آهی.

وگر افتد به دست دلبرم اشکش فرو ریزد.

بدینسان نامه ام:

سلام مادر ، سلام ای نازنین، ای مهربان،ای بهترین مادر ، دگر در دفترم شعر جدیدی نخواهی دید و نخواهی خواند.

دگر در آلبومم عکس جدیدی را نخواهی دید.

دگر هر شب در را به رویم باز نخواهی کرد.

دگر از من نمیپرسی،کجا بودی در این ظلمت؟

مادر:اگر روزی رفیق مهربانی آمد سراغ من،بگو فرزندم به ناکامی جای داد.

و تا آخرین لحظه عمر به سختی میگفت:

                                                 خدا حافظ عزیزانم ،

                                                                 خدا حافظ رفیقانم...