تقدیم به استان حضرت دوست

امید در ان روز که مرا هیچ یار و یاوری نیست یاریم فرماید.

این خطوط در کنار هم جلوه میکنند ومجموعه ای را شامل می شوند در وجود هر انسانی به طور پنهانی موجود است :باید دل به زیبایی داد تا

بدین وسیله ان را از اعماق وجودی خویش بیرون کشید . هر کس به نوعی با حضرت دوست نجوایی دارد..چه زیباست نجوا را با احساس قلبی

در هم امیخت و از دوست برای دوست نقشی نگاشت چرا که غرض نقشی است که از ما باز میماند.

زتدگی زیباست و از ان زیبا تر عشق ورزیدن و از این برتر دوست داشتن است. 

خدایا چگونه زیستن را تو یه من بیاموز چگونه مردن را خود خواهم اموخت     ...